Ada hanım giderek büyüyor. Ve bütün kıyafetlerimiz tertemiz olmasına rağmen artık giyilemiyor. Anne ise ne yapıyor. Yıkayıp ütüleyip hurçlara dolduruyor. Neden?
Evet geçen gün bunu kendime sorma gereği duydum. Onlar küçülmüşte olsa kızımın. Kızımın bebekliğini hatırlatıyorlar. Duygulanıyorum ve ayrılmakta güçlük çekiyorum. Ancak evde ki hurçların sayısı artarken koyacak yer bununla orantılı olarak azalmaya başladı. Dolap içleri üstleri derken her şey üzerime gelmeye başladı.
Ve bir arkadaşımla konuşuyordum. O da aynı sorunu yaşamış bir süre önce ve internetten satmaya başlamış eskileri. "Oradan gelen para ile yine kızıma yeni bir şeyler alıyorum böylece vicdanımı rahatlatıyorum. Aynı zamanda da bütçemi rahatlatıyorum" dedi. Çok mantıklı geldi. Ben de aynı şeyi yapmaya karar verdim.
Blog da satayım dedim önce ama sonra daha hareketli olması nedeni ile gitti gidiyor da ve Nurturia'da satmaya karar verdim. Dün yavaş yavaş eklemeye başladım. Satılmaya da başladı. Hem benim işim görülüyor hem de ihtiyacı olan arkadaşlar uygun fiyata markalı, markasız temiz ürünler alıyorlar.
Bu arada aklınızda olsun; başlangıçta hareketlilik olsun ve kullanıcı profilim güvenilir hale gelsin diye çok uygun fiyatlara satıyorum.
Yani al gülüm, ver gülüm.
Merhaba,anne olmak keyifli ama zor malesef,bazı şeylerden vazgeçiş hüzünlü olsa da minicik yüzlerdeki gülümsemelerenerji veriyor insana...ben de üniversite mezunu,çocuğu için işini bırakanlardanım...çocuklar biraz büyüdü...iş düşünüyorum...çalışma saatlerini benim ayarlayabileceğim,çocuklarımı ihmal etmeyeceğim bir iş....bu da zor malesef....ancak evde üretip satmak...belki net üstünden belki bir firma ile anlaşarak.....arayışlardayım....ASLA pişman değilim...:)) sevgiler
YanıtlaSilcafemis aynı şeyleri yaşamış ve aynı şeyleri düşünüyoruz. Ve sonuna kadar dediklerine katılıyorum. Ben de pişman değilim. Yine olsa yine aynısını yaparım
YanıtlaSil