Annelerin itiraflarını okuyorum bir kaç günden beri. Ben de kendime soruyorum ama vereceğim cevaplar beni korkutuyordu. Kimse mimlemedi. Kendi kendime itiraf etmeye karar verdim.
*Ben tahammül sınırı düşük bir insanım. Çok çabuk parlayabiliyorum. Bazen Ada'ya çok bağırdığım oluyor. Hatta sinirle vurmuşluğum bile var. En zor olanı en başta itiraf ediyorum. Bu beni en çok üzen şey çünkü. İçim acıyor.
* Ada evdeyken bir şeyi rahatça yapmama izin vermiyor o yüzden evde olması beni çok yoruyor. Bazen iş yapabilmek için T.V. açıyorum. Sınırlıda olsa açıyorum.
* 15 gün okul tatilken çok zorlandım. Ada'nın okulda olması beni çok rahatlatmış o varken bir sürü işim havada kaldı çünkü. Gitmesine sevindim ama buna da çok üzülüyorum. Ama orada mutlu diyorum kendi kendime.
*Bazen hır çıkmasın diye dediklerini yapıyorum. Onunda inadı daha çok kuvvetleniyor gibi geliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder